Zgodnie z art.6 i art.8 Dyrektywy Siedliskowej finansowe zobowiązania za utworzenie i utrzymanie sieci Natura 2000 leżą po stronie państw członkowskich.
Środki finansowe konieczne do sprawnego funkcjonowania tego programu pochodzą z budżetu państwa oraz dalszych funduszy Unii Europejskiej. Inne źródła pomocy, które mogą być wykorzystane w celu planowania i wykonywania zabiegów ochronnych na tych obszarach to fundusz LIFE+, Fundusze Strukturalne, Fundusz Spójności, Europejski Fundusz Rolny Rozwoju Obszarów Wiejskich, Europejski Fundusz Rybactwa oraz Szwajcarsko-Polski Program Współpracy. Źródłem finansowania mogą być także fundusze krajowe tj. EkoFundusz, Wojewódzkie Fundusze Ochrony Środowiska oraz Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
W celu otrzymania pomocy finansowej w ramach ww. funduszy, sprawujący nadzór na obszarami Natura 2000 są zobligowani do przygotowania odpowiedniej dokumentacji aplikacyjnej pozwalającej na finansowanie konkretnych działań ochronnych. Wykorzystanie proponowanego dofinansowania leży także po stronie jednostek zarządzających tymi obszarami, skorelowany jest z również z aktywnością jednostek odpowiedzialnych za promocję oraz wdrażanie poszczególnych rodzajów proponowanych funduszy oraz wzajemną współpracą tych wszystkich organów.
Obecnie zadania w zakresie koordynacji oraz sprawnego funkcjonowania polskich obszarów Natura 2000 w określonym regionie należą do Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska. Zakres kompetencji wszystkich organów w zakresie zarządzania obszarami Natura 2000 nie jest jednak ostateczny i ciągle ulega pewnym modyfikacjom. Podobnie jak w przypadku ewaluacji procesu powoływania obszarów, w ciągu kilku najbliższych lat spodziewać się można dalszego rozwoju technik zarządzania siecią.
Opracowała: Aleksandra Kudej
Foto: Marek Szwarc