Usytuowanie Wolińskiego Parku Narodowego bezpośrednio przy granicy z Niemcami oraz stosunkowo niedalekie sąsiedztwo z Danią i Szwecją, z którymi łączy nas Morze Bałtyckie sprawia, że wzajemne kontakty pomiędzy instytucjami i organizacjami zajmującymi się ochroną środowiska przyrodniczego są naturalne i konieczne. Przyroda sąsiadujących ze sobą wysp: Wolina, Uznamu i Rugii stanowi wzajemnie uzupełniający się system procesów przyrodniczych. Granica państwowa podzieliła ten region tylko pod względem administracyjnym. Przyroda nie respektując owych umownych barier zachowała swoją różnorodność oraz ogromną wartość naukową i estetyczną zarówno po jednej jak i drugiej stronie granicy.
Morze Bałtyckie jest środowiskiem szczególnie wrażliwym na zanieczyszczenia. Rzeki płynące przez obszary zaludnione, na których zlokalizowane są obiekty przemysłowe, dostarczają ogromne ilości środków chemicznych, nieczystości pochodzenia organicznego i wiele innych, które zubażają życie biologiczne naszego morza. Dostrzegając niebezpieczeństwo degradacji otaczającego nas świata przyrody ożywionej i nieożywionej oraz mając świadomość wpływu tego procesu na życie ludzi oczywistą staje się potrzeba podejmowania wszelkich działań, które będą przeciwstawiać się takiemu stanowi rzeczy.
W regionie, w którym środowisko przyrodnicze podzielone jest między różne państwa, a w związku z tym pomiędzy różne obowiązujące w nich prawodawstwa, niezbędnym jest podejmowanie wspólnych działań zmierzających do tego samego celu. Celem tym jest ochrona wartości przyrodniczych- tych, które jeszcze się zachowały, monitorowanie zmian zachodzących w przyrodzie, prowadzenie wspólnych badań naukowych, a przede wszystkim wymiana doświadczeń oraz wspólne prowadzenie edukacji ekologicznej.