Fago – Qercetum jest to las, w którym dominuje sosna pospolita (często jest to efekt przeszłej gospodarki człowieka) oraz dąb bezszypułkowy i buk. W niższych piętrach występują między innymi: wiciokrzew pomorski (Lonicera periclymenum) – głównie w formie płożącej, borówka czernica (Vaccinium myrtillus), groszek skrzydlasty (Lathyrus montanus). Charakterystyczna dla tego lasu jest duża dynamika przemian –

Cephalanthero – Fagetum to trzecia z odmian „wolińskich” buczyn. Występuje najrzadziej, jedynie wzdłuż nadbałtyckich klifów i wyłącznie na unikalnej glebie – naspie przyklifowej. Las ten jest zupełnie odmienny od dwóch pozostałych buczyn – drzewa są na ogół powykrzywiane morskimi wiatrami, a w lesie pomimo pełnego zwarcia koron jest stosunkowo widno, zaś jego runo cechuje wyjątkowe

Galio odoratum-Fagetum wykształciła się w partiach o żyźniejszych glebach (z dużym udziałem glin). W jej runie występują, głównie trawy – perłówki (Melica sp.) i turzyce (Carex sp.) oraz łanowo rosnące, kwitnące w czerwcu żywce cebulkowe (Dentaria bulbifera). Gatunkiem charakterystycznym jest marzanka wonna (Galium odoratum). Dość często wraz z bukiem w drzewostanie występuje dąb. Żyzne buczyny