Nadmorski bór bażynowy

Emptero nigri-Pinetum dominuje w nim prawie wyłącznie sosna, a jego występowanie ogranicza się do piaszczystych gleb nadmorskich wydm (wydma brunatna). W runie występuje związana z klimatem morskim bażyna czarna (Empetrum nigrum) oraz borówka brusznica (Vaccinium vitis-idaea). Ważną grupę roślin runa stanowią porosty, na uwagę zasługują występujące w nim storczyki: tajęża jednostronna (Godyera repens), kruszczyk szerokolistny

Subatlantycki bór świeży

Leucobryo-Pinetum las z dominującą sosną, który występuje na ubogich piaszczystych glebach. Słabe uwilgotnienie gleb, sprawiające wrażenie ‘świeżości’ przy dotyku, jest źródłem nazwy boru – „świeży”. Silny wpływ klimatu morskiego sprawia, że w borze tym spotykamy specyficzne gatunki runa: zimoziół północny (Linea borealis) bardzo efektowny mech bielistka siwa (Leucobryum glaucum) czy widłak jałowcowaty (Lycopodium annotinum). Typowe

Pomorski las brzozowo-dębowy

Betulo-Qercetum występuje on współcześnie na glebach o dość wysokim poziomie wód gruntowych w okolicy Świętouścia, Wisełki i na Mierzei Przytorskiej. W każdej z kilku lokalnych postaci tego lasu w drzewostanie dominuje brzoza brodawkowata (Betula pendula) i dąb szypułkowy (Quercus robur) rzadziej dąb bezszypułkowy (Quercus sesilis). Cechą wyróżniającą ten las jest powszechne i liczne występowanie wiciokrzewu

Pomorski las bukowo-dębowy

Fago – Qercetum jest to las, w którym dominuje sosna pospolita (często jest to efekt przeszłej gospodarki człowieka) oraz dąb bezszypułkowy i buk. W niższych piętrach występują między innymi: wiciokrzew pomorski (Lonicera periclymenum) – głównie w formie płożącej, borówka czernica (Vaccinium myrtillus), groszek skrzydlasty (Lathyrus montanus). Charakterystyczna dla tego lasu jest duża dynamika przemian –

Storczykowa buczyna wolińska

Cephalanthero – Fagetum to trzecia z odmian „wolińskich” buczyn. Występuje najrzadziej, jedynie wzdłuż nadbałtyckich klifów i wyłącznie na unikalnej glebie – naspie przyklifowej. Las ten jest zupełnie odmienny od dwóch pozostałych buczyn – drzewa są na ogół powykrzywiane morskimi wiatrami, a w lesie pomimo pełnego zwarcia koron jest stosunkowo widno, zaś jego runo cechuje wyjątkowe

Buczyna żyzna

Galio odoratum-Fagetum wykształciła się w partiach o żyźniejszych glebach (z dużym udziałem glin). W jej runie występują, głównie trawy – perłówki (Melica sp.) i turzyce (Carex sp.) oraz łanowo rosnące, kwitnące w czerwcu żywce cebulkowe (Dentaria bulbifera). Gatunkiem charakterystycznym jest marzanka wonna (Galium odoratum). Dość często wraz z bukiem w drzewostanie występuje dąb. Żyzne buczyny

Kwaśna buczyna pomorska

Luzulo pilosae-Fagetum jest to las o bardzo ubogim w gatunki roślin runie (jej nazwa pochodzi od kwasowego wskaźnika odczynu pH gleb w takim lesie). Dominujące gatunki runa to niepozorna trawa – kosmatka owłosiona (Luzula pilosa) i siódmaczek leśny (Trientalis europaea). W wielu miejscach na stromych stokach gdzie silne wiatry wywiewają większość opadających liści a runo