Leśne zbiorowiska roślinne

W lasach Wolińskiego Parku Narodowego wyróżniono dotychczas 15 zespołów roślinnych, z których 6 odgrywa dominującą rolę (powierzchniowo i ekologicznie). Buczyny kwaśna buczyna Luzulo pilosae-Fagetum zespół dominujący powierzchniowo podzespół typowy: Luzulo pilosae-Fagetum typicum podzespół zboczowy: Luzulo pilosae-Fagetum dicranerosum buczyna żyzna Galio odoratum-Fagetum zespół powierzchniowo ważny storczykowa buczyna wolińska Carici-Fagetum balticum bardzo ważne priorytetowe siedlisko Mieszane kwaśne

Łęg wiązowo-fiołkowy

Ficario – ulmetum campestris Ten bardzo ciekawy leśny zespół roślinny pomimo nazwania łęgiem nie występuje na obszarach zalewanych przez wodę. Zajmuje on strome zbocza klifów w okolicy Lubinia, gdzie tworzy bardzo zwarte, ciemne lasy o specyficznym charakterze i klimacie. Charakterystycznym jest liczne występowanie bluszczu (Hedera helix) pokrywającego zwartym łanem dno lasu czy bardzo licznego fiołka

Ols porzeczkowy

Ribeso nigri-Alnetum ten las występujący na glebach bagiennych często okresowo zalewanych wodą tworzy prawie wyłącznie olsza czarna (Alnus glutinosa). Charakterystycznym jest występowanie w warstwie podszytu porzeczki czarnej (Ribes nigrum). Największe powierzchnie olsu znajdują się na Mierzei Przytorskiej – w północnej części Drożkowych Łąk oraz nad brzegami jezior koło Warnowa. Są to na ogół lasy młode

Nadmorski bór bażynowy

Emptero nigri-Pinetum dominuje w nim prawie wyłącznie sosna, a jego występowanie ogranicza się do piaszczystych gleb nadmorskich wydm (wydma brunatna). W runie występuje związana z klimatem morskim bażyna czarna (Empetrum nigrum) oraz borówka brusznica (Vaccinium vitis-idaea). Ważną grupę roślin runa stanowią porosty, na uwagę zasługują występujące w nim storczyki: tajęża jednostronna (Godyera repens), kruszczyk szerokolistny

Subatlantycki bór świeży

Leucobryo-Pinetum las z dominującą sosną, który występuje na ubogich piaszczystych glebach. Słabe uwilgotnienie gleb, sprawiające wrażenie ‘świeżości’ przy dotyku, jest źródłem nazwy boru – „świeży”. Silny wpływ klimatu morskiego sprawia, że w borze tym spotykamy specyficzne gatunki runa: zimoziół północny (Linea borealis) bardzo efektowny mech bielistka siwa (Leucobryum glaucum) czy widłak jałowcowaty (Lycopodium annotinum). Typowe

Pomorski las brzozowo-dębowy

Betulo-Qercetum występuje on współcześnie na glebach o dość wysokim poziomie wód gruntowych w okolicy Świętouścia, Wisełki i na Mierzei Przytorskiej. W każdej z kilku lokalnych postaci tego lasu w drzewostanie dominuje brzoza brodawkowata (Betula pendula) i dąb szypułkowy (Quercus robur) rzadziej dąb bezszypułkowy (Quercus sesilis). Cechą wyróżniającą ten las jest powszechne i liczne występowanie wiciokrzewu

Pomorski las bukowo-dębowy

Fago – Qercetum jest to las, w którym dominuje sosna pospolita (często jest to efekt przeszłej gospodarki człowieka) oraz dąb bezszypułkowy i buk. W niższych piętrach występują między innymi: wiciokrzew pomorski (Lonicera periclymenum) – głównie w formie płożącej, borówka czernica (Vaccinium myrtillus), groszek skrzydlasty (Lathyrus montanus). Charakterystyczna dla tego lasu jest duża dynamika przemian –

Storczykowa buczyna wolińska

Cephalanthero – Fagetum to trzecia z odmian „wolińskich” buczyn. Występuje najrzadziej, jedynie wzdłuż nadbałtyckich klifów i wyłącznie na unikalnej glebie – naspie przyklifowej. Las ten jest zupełnie odmienny od dwóch pozostałych buczyn – drzewa są na ogół powykrzywiane morskimi wiatrami, a w lesie pomimo pełnego zwarcia koron jest stosunkowo widno, zaś jego runo cechuje wyjątkowe

Buczyna żyzna

Galio odoratum-Fagetum wykształciła się w partiach o żyźniejszych glebach (z dużym udziałem glin). W jej runie występują, głównie trawy – perłówki (Melica sp.) i turzyce (Carex sp.) oraz łanowo rosnące, kwitnące w czerwcu żywce cebulkowe (Dentaria bulbifera). Gatunkiem charakterystycznym jest marzanka wonna (Galium odoratum). Dość często wraz z bukiem w drzewostanie występuje dąb. Żyzne buczyny

Kwaśna buczyna pomorska

Luzulo pilosae-Fagetum jest to las o bardzo ubogim w gatunki roślin runie (jej nazwa pochodzi od kwasowego wskaźnika odczynu pH gleb w takim lesie). Dominujące gatunki runa to niepozorna trawa – kosmatka owłosiona (Luzula pilosa) i siódmaczek leśny (Trientalis europaea). W wielu miejscach na stromych stokach gdzie silne wiatry wywiewają większość opadających liści a runo