Kompleks położonych przy wschodniej granicy Parku tzw.‘jeziorach warnowskich’ stanowi biotop dla gatunków związanych z płytkimi eutroficznymi zbiornikami wodnymi. Gniazdują tutaj: trzciniak (Acrocephalus arundinaceus), trzcinniczek (Acrocephalus), perkozek (Tachybaptus ruficollis), 2-3 pary gęsi gęgawej (Anser anser), kilka par perkoza dwuczubego (Podiceps cristatus), głowienka (Aytha ferina) czy bardzo skryta kropiatka (Porzana porzana). W skarpach lub wykrotach drzew, norki lęgowe kopie ziomorodek (Alcedo athis), gatunek bardzo łatwy do obserwacji – w czasie polowania przesiaduje na gałęziach wzdłuż brzegów a w czasie przelotu charkterystycznie gwiżdże. Niektóre pary zimorodków swoje norki kopią w gliniastych skarpach nawet kilkaset metrów od najbliższej wody. Corocznie do lęgów przystępuj tutaj para łabędzi niemych (Cygnyus olor), szczególnie chętnie korzystających z dokarmiania przez wędrujących szlakiem wzdłuż brzegów jeziora. W okresie migracji na jeziorach wypoczywają stada gągołów (Bucephala clangula) – zimuje na wodach południowej Europy. Gnieździ się w dziuplach(szczególnie dzięcioła czarnego) nawet kilka metrów nad ziemią. Młode potrafią doskonale chodzić po gałęziach i skakać, zaraz po opuszczeniu dziupli dobrze pływają i nurkują; nurogęsi (Mergus mergus) i szlacharów (Mergus serrator). Jeziora są bardzo ważnym terenem łowieckim dla gniazdujących wewnątrz kompleksu leśnego bielików i kań oraz koczujących rybołowów (Pandion haliaetus) – gatunek w Polsce rzadki, żywi się wyłącznie rybami łowionymi w wodzie. Rybołów doskonale nurkuje, nawet całkowicie zanurzając się w wodzie. Gniazduje nawet kilka kilometrów do łowiska, zawsze na wierzchołku wysokiego drzewa; kormoranów (Phalacorax carbo) gatunku silnie zwiększającego swoją liczebność, na terenie Parku jak dotychczas przebywa jedynie okresowo – polując na ryby na jeziorach lub zalewie. Przybrzeżne płycizny Zatoki Pomorskiej – szczególnie w okolicy Wisełki stanowią stała ostoję, gdzie obserwuje się stada nawet kilkuset ptaków. Po każdym polowaniu kormoran musi wysuszyć skrzydła – charakterystycznie je rozkładając – w czasie nurkowania nie są one chronione kieszeniami z piór. To również w pobliżu jezior najłatwiej jest spotkać kukułkę (Cuculus canorus).