Las jest jednym z najbardziej złożonych i skomplikowanych ‘organizmów’ na świecie. Tworzą go nie tylko postrzegane jako dominujące w nim rośliny – szczególnie drzewa, ale ogromna ilość wzajemnie powiązanych ze sobą gatunków bakterii, glonów, grzybów, owadów, ptaków i ssaków. Wszystkie organizmy wzajemnie oddziałują na siebie i swoje siedlisko (gleba, woda, klimat) i współtworzą ekosystem potocznie zwany lasem. Większą część terenów Wolińskiego Parku Narodowego na wyspie Wolin, zajmują aktualnie leśne zbiorowiska roślinne (ok.4600ha). Wśród drzew dominują w nich trzy gatunki: sosna pospolita (Pinus silvestris) – głównie w borach sosnowych, z optimum w nadmorskim borze sosnowym, buk zwyczajny (Fagus silvatica) – głównie w buczynach, oraz dąb bezszypułkowy (Quercus petraea) – głównie w lasach acidofilnych z pomorskim lasem brzozowo – dębowym na czele.
Spośród typów siedliskowych lasu dominuje las mieszany świeży zajmujący ponad połowę powierzchni leśnej.
Silne zróżnicowanie konfiguracji terenu, oraz zmienność gleb, sprzyja mozaikowatemu rozmieszczeniu zbiorowisk leśnych, które są ponadto często zróżnicowane na warianty. Budowane głównie przez utwory z dużym udziałem glin morenowe wzgórza w strefie moreny czołowej, to obszary z dominującymi lasami bukowymi – żyzne i ubogie buczyny oraz wolińską buczyną storczykową. Obniżenia pomiędzy wzgórzami wypełnione żwirami i piaskami oraz piaszczyste tereny wydmowe, to obszary zajęte przez atlantyckie lasy acidofilne – pomorski las bukowo – dębowy (na ogół silnie zniekształcony udziałem sosny) oraz bory sosnowe. Tereny silnie wilgotne, bagienne (głównie wokół jezior) lub obniżenia międzymorenowe lub międzywydmowe, zajęte są przez zespoły olsów oraz pomorskiego lasu dębowo – brzozowego (Mierzeja Przytorska, Świętouść).